Błędy wynikające ze zbyt szybkiego i pobieżnego czytania poleceń, z szukania "dziury w całym", nieumiejętność proszenia o pomoc - to edukacyjna codzienność. Co zrobić, aby sposób pracy nie przeszkadzał uczniom w osiągnięciu sukcesu, lecz stał się ich supermocą?

Co mówić do „małego buntownika”? Jak pobudzić Dorosłego, gdy uczeń „nie wie, czego nie wie?” Jak reagować na teksty „o podwójnym znaczeniu”? Jak reagować, gdy uczeń śmiejąc się, sam poniża siebie? Jak rozmawiać z ludźmi, którzy „wiedzą lepiej, co należy”?

W myśl Analizy Transakcyjnej każdy z nas posiada 3 Stany Ja – Ja Rodzic, Ja Dorosły i Ja Dziecko. Stany Ja to jakby „odsłony naszej osobowości” – wzorce myślenia, postępowania, przeżywania. Każdy z nich jest ważny i potrzebny.

Szkoła to jedno z wielu miejsc, gdzie można wpaść w sidła tzw. "emocjonalnych pułapek". Gry psychologiczne w szkole są właśnie przykładem takich pułapek. W gry mogą być zaangażowani wszyscy uczestnicy życia szkolnego, czyli nauczyciele, uczniowie, rodzice itd. Te gry nie mają jednak szczęśliwego rozwiązania, a wręcz przeciwnie, trzeba się mierzyć z ich nieprzyjemnymi konsekwencjami. Grom można jednak zapobiegać, można je przerywać poprzez nadanie innego biegu rozmowie. Jak to zrobić? Porozmawiamy na tym na naszym kursie!