Kiedy miała sześć lat, pierwszy raz się zakochała. W wieku dziesięciu lat wyprowadziła koleżanki i kolegów z klasy na bagna. Jej romantyczna, rogata dusza często kazała jej płynąć pod prąd i wybierać krętą ścieżkę zamiast szerokiej drogi. Uważa, że od czasów młodości niewiele się zmieniła, dlatego nie rozumie, dlaczego dziś widzi w lustrze jakąś starszą panią. Przecież wciąż szuka sensu, prawdy i szczęścia. A to najczęściej znajduje w kontaktach ze swoimi uczniami. Budowaniu dobrych relacji na linii nauczyciel- uczeń poświęca najwięcej uwagi. Fascynuje się alternatywnymi koncepcjami pedagogicznymi, opartymi na szacunku do podmiotowości ucznia. Wierzy w moc wypowiadanego słowa oraz w uważność i empatię jako podstawowe atrybuty dobrego nauczyciela. Kieruje się przekonaniem, że zadaniem nadrzędnym jest dokonanie rewolucji w myśleniu o szkole, co pomoże w niej wprowadzić ewolucyjne zmiany. W swojej pracy trenerki szuka inspiracji w literaturze pięknej, co nadaje jej wystąpieniom dodatkowy metaforyczny wymiar.